Hectiek en het ritme van een stadsleven

Allicht dat mijn gebrek aan nieuwe berichten een goede indicator is van mijn ritme de afgelopen maand. Het is verleidelijk, wanneer je de metro uitloopt in de drukte van Manhattan, de stress en tijd-is-geld mentaliteit van rondrennende, bellende New Yorkers over te nemen.
In combinatie met verhuizen, het opbouwen van een sociaal netwerk, het verkennen van New York, een nieuwe school en weet ik wat is dat niet echt bevordelijk voor je ritme. Een New Yorks ritme houd in dat, zelfs al gaat de metro elke 3 minuten, je drie trappen afrent om nog net voor de dichtgaande deuren je in de toch al overvolle trein te proppen; ijskoffie drinken, oversteken, bellen en een taxi aanhouden tegelijkertijd geen probleem is; en dat vaste etenstijden niet bestaan (je eet wanneer je tijd hebt: dat kan varieren van helemaal niet tot 12 uur ‘s nachts). Hectiek dus, en je moet jezelf de tijd en ruimte gunnen om je hier niet in mee te laten voeren. Het duurde even, maar sinds een week heb ik eindelijk het idee dat het alledaagse leven weer een beetje ‘normaal’ is ;).. en nee.. anders dan sommige New Yorkers, houd ik het liever wat meer relax ;) (dan maar 3 minuten wachten...).

Gelukkig woon ik in Brooklyn, een oase van rust en burgelijke ‘beschaving’ .. haha... hier vindt je van alles en iedereen. Om wat voorbeelden te noemen van vandaag en gisterenavond in mijn wijk: een Italiaanse opa die stiekem wiet aan het roken is in de achtertuin; een ‘hippie’ markt voor rijke gezinnen waar je ‘organisch superbrood’ koopt voor $6 en je zakken compost kan afgeven; een vrouw met krulspelden op een stoel op de stoep; een baseball training; een winkel met jurken die op een Italiaanse markt van de jaren ’70 danwel Carnaval in Dongen niet zouden misstaan; afgedankte, in elkaar gereden gele taxi’s; een Katholieke kerk met zowel Engels- als Spaanstalige missen; huizen volgehangen met Italiaanse en Amerikaanse vlaggen, Halloween versiering, afbeeldingen van de paus en Maria, en kitcherige hondjes tegenover gloednieuwe appartementen met dakterras. Aan de ene kant zijn er bars waar wij voor $7 een biertje drinken of tweedehands kledingwinkels waar je $200 voor een kledingstuk betaalt en aan de andere kant zie je veelal bejaarde mensen op straat flesjes verzamelen voor statiegeld of hun antieke inboedel verkopen om hun huur aan het eind van de maand te kunnen opbrengen. Overal waar je kijkt vind je extreme tegenstellingen.

Temidden van dit alles ga ik naar school waar ik leer over sociale ongelijkheid in de US en tegenstellingen tussen groepen: bijna alles wat ik lees heeft direct betrekking op wat ik zie als ik naar school loop. Mijn vakken zijn dus heel interessant, vergelijkbaar met Utrecht maar veel specifieker wat betreft inhoud. Bovendien hoef ik me nooit te vervelen; er is altijd wel iets wat ik moet lezen ;).. haha... (echt veel leeswerk; voor 1 vak moest ik 12 boeken kopen). De ‘Sociologie’ groep vormt daarnaast een hechte groep (Master en PhD studenten) met veel bar-avonden en feestjes als gevolg. Ook hebben we samen meegelopen in de Wall Street protesten van afgelopen Woensdag (halverwege kwamen we ook nog een van mijn professors tegen).

Daarnaast ben ik nog gaan kayaken met een huisgenoot en afgelopen weekend heb ik twee dagen in de wildernes van Noord Connecticut gebackpackt met 7 Amerikanen.. (via school). Super grappig natuurlijk en een goede manier om een paar dagen er tussenuit te gaan (natuur! ruimte! frisse lucht! stilte!). Ik heb wat foto’s hierbij gezet

O ja.. ik ben ook nog naar de kapper gegaan.. ik dacht, een nieuwe stad, een nieuw kapsel ;). Het resultaat is ook hieronder te zien!

Een beetje chaotisch, maar een maand samenvatten is niet mijn sterkste kant.. zie de foto’s!
Groetjes vanuit New York,


Sharon