Wildlife, schapenvellen en heilige coca-cola

Hallo allemaal,
inmiddels ben ik alweer beland in Oaxaca, hoofdstad van de gelijknamige provincie. >Hier te komen was echter een hele tour; de afgelopen week hebben we de grootste afstanden afgelegt, met maar liefst 2 nachtbussen en een helse bergentocht van maar liefst 6 uur (daarover later meer). Vanuit de stad Campeche, waarover ik in mijn laastse blog schreef, zijn we in de nachtbus gestapt naar San Cristobal de las Casas, een stadje diep in de bergen van de Chiapas, hemelsbreed slechts 80 kilometer van het aangrenzende land Bolivia. Met de aircondioning op 15 graden, genoeg chips, cola, water en koekjes voor een kinderfeestje, en alle warme kleren en sjaals aan die we hadden gingen we met onze first class nachtbus op weg; officiele reistijd 10 uur, officieuze reistijd 13 uur. De rit door de bergen in de opkomende ochtendzon was echter adembenemend (in dubbele zin voor sommige van mijn reisgenoten).

San Cristobal zelf hoog in de bergen op 1900 meter, was erg interessant en heel anders van de steden die we tot dusver hadden gezien. In de stad zelf en de dorpen eromheen wonen allerlei Maya-stammen; er lopen heel veel mensen in verschillende typen klederdracht rond, bijvoorbeeld mannen met schapenvacht ponchos en sombreros met gekleurde lintjes (!). De mensen zelf zijn super katholiek in lokale varianten. Zo zaten we rustig te eten in een lokaal tentje toen we plotseling opgeschrikt werden door knallen of schoten niet ver weg, en voorzichtig om de hoek kijkend zag ik rook opkomen vanuit het plein bij de kerk... niemand anders leek echter op te schrikken, dus ik begon me al bijna af te vragen of geweerschoten hier iets van allerdag waren. Later leerden we dat de kerk hier blijkbaar elke dag rond een uur of 6, knalvuurwerk afsteekt als een religieus ritueel.

Toen we op een tour gingen naar lokale dorpjes in de bergen, bleken de rituelen echter nog exotischer; in een kerk, waar we geen fotos mochten maken vanwege de heiligheid, knielden mensen neer op de stenen vloer bedekt met hooi, en staken allerlei kleuren kaarsen aan (soms wel meer dan 100, allemaal op de grond), offerden ze flesjes frisdrank (coca-cola, fanta, overigens offeren door het zelf op te drinken in de kerk) en werden er ter plekke kippen de nek omgedraaid naar een shamanistisch ritueel (de kip en eieren werden om en op het lichaam van de persoon in kwestie bewogen, dat alles in een klein donker kerkje vol met knielende families en kitcherige iconen achter glas. Superinterssant natuurlijk, en wonderbaarlijk dat zulke rituelen en de lokale klederdracht in zulke grote schaal en zo serieus nog wordt uitgevoerd. Zelfs in de lokale verkiezingsposters, die overal hingen, was de kandidaat nog getooid in een schapenvacht en sombrero!

Aan het einde van de tweede dag van ons verblijf in San Cristobal wachtte ons nog een verrassing in ons hostel; rond 11 uur s avonds kwamen we terug van een lange dag in de stad en waren we allemaal klaar om direct naar bed te gaan. Al pratend liepen we onze donkere kamer binnen. Zodra we het licht aanknipte, echter, kwam een zwart gedaante wild vliegend op ons af gesuisd en binnen een seconde al gillend stonden we met 4 meisjes al weer op de stoep buiten onze kamer; een gigantische vleermuis op onze kamer (die waarschijnlijk via de schoorsteen binnen was gekomen). Ook de gast bij de receptie kon niet veel doen; hij probeerde wat halfslachtig met een bezem en daarna een laken, maar besloot toen dat ook hij te bang was en gaf ons de sleutel tot een andere kamer (nadat de vleermuis moe was neergestreken in een balk aan het plafond verplaatsten we snel onze spullen). Haha.. overkomt ons weer!

Na San Cristobal doorgereisd naar Puerto Escondido aan de Pacifische Oceaan! Heel wat anders dan de Caribische zee, het zand is lang niet zo wit en het tij is veel sterker, de golven hoger, maar verder is het strand perfect,vol met palmbomen en beachtentjes. Puorto Escondido zelf is maar een klein plaatje, met als triomph een surfersparadijs; een lange strip strand waar je liever niet zwemt, en de golven wel 12 meter hoog kunnen worden! Wij bleven liever op het droge wat dat betreft, en hadden de eerste avond verse vis en bier aan een restaurantje direct op het strand, met uitzicht over de kustlijn met vuurturen, tientallen surfers in het water en op de achtergrond een ondergaande zon; dit konden we wel volhouden zo.

De volgende dag maar liefst om 6.30 opgestaan, want we hadden een 3 uur lange boottour geboekt voor schildpad en dolfijnspotten en daarna snorkellen! Ik had nogal een hard hoofd in de zogenaamde dolfijnen; de Lonely Planet reisgids schreef dat dolfijnen in de winter gespot konden worden. Voor de schildpadden was het echter paringstijd. Met 6 toeristen op de speedboot viel het me al reuze mee.. haha.. je weet maar nooit hoeveel mensen ze op een boot proberen ten proppen (opnieuw, het feit dat we in het laagseizoen zijn werkte absoluut in ons voordeel, ook qua hostels en hotels hebben we af en toe de prijs heel wat omlaag kunnen brengen om deze reden). Al snel zagen we een gigantische schildpad, ik denk wel een meter lang met een reuze schild, rustig zwemmend met hoofd boven water.. haha.. echt heel grappig hoe rustig en blij het aan het zwemmen was in de gigantische oceaan, met zijn grote ogen leek het wel een beetje op een alien. Later vonden we er zelfs 2 op elkaar, al drijvend in de zee (we waren hier al een heel eind van de kustlijn, dieper op de oceaan), rustig aan het paren terwijl wij met zijn allen aan het kijken waren vanaf de boot (volgens de gids paren ze wel voor 6 uur lang soms).
De grootste verassing kwam echter een uur of wat varen later, een van de gidsen was al op de top van het wankele dakje geklommen om uit te kijken over de oceaan op zoek naar meer wildlife en nu had hij duidelijk wat gespot, gezien aan zijn wilde gebaren en uitroepen. Eenmaal dichterbij gekomen bleek het een hele groep dolfijnen te zijn, wel meer dan 20, niet de hele grote die je op TV ziet, maar wat kleinere (ik denk anderhalve meter); ze zwommen voor onze boot uit, je kon ze onder water al zien voordat ze eruit sprongen, en als ik gewild had, had ik ze bijna aan kunnen raken met mijn hand. Het was echt heel cool, en op de filmpjes die ik gemaakt heb hoor je ons ook constant wow! roepen, en zelfs toen ik de filmpjes vandaag terugkeek riep ik nog steeds wow zo nu en dan.. hahaha.. echt heel cool om zulke grote dieren in het wild te zien en dan ook nog zo dichtbij en zo lang, ik kon er wel naar blijven kijken en het bleef gewoon super indrukkend! Daarna gingen we ook nog snorkellen: echter, omdat Guillermina zich nogal zeeziek voelde (ondanks 3 anti-misselijkheid pillen..) gingen we maar snel aan land, om te snorkllen vanaf de kust. Maria en Shira hadden het nog nooit gedaan en waren beide nogal bang van vissen, dus waren nogal skeptisch, maar met mijn enthusiasme gingen ze toch maar even, en aan het eind waren ze allebei helemaal om.. haha.. het was echt heel tof. Hoewel er hier niet echt koraal was, waren er wel veel kleurrijke vissen, tot wel 15 cm groot, blauw, geel, gestreept, en lichtgevend, en ik zag ook nog een kleine waterslang. Natuurlijk hebben we ook heel veel charmante snorkel en zwemvest fotos gemaakt, maar die volgen later allicht!

Morgen reizen we door naar Puebla, waar we een nacht blijven, en dan gaan we alweer naar Mexico stad. In mijn laatste blog voor Mexico schrijf ik over Oaxaca (waar we vandaag een eindeloze hoeveelheid aan straat-eten en drinken hebben geprobeerd, vandaag was onze streetfood dag omdat Oaxaca hierom bekend staat), Puebla en Mexico Stad. Meer fotos volgen later!

Liefs,
Sharon