City-hoppen: Chicago en LA

Hoi iedereen,
in juni ben ik alweer klaar met mijn Master in Sociologie: deze twee jaar in New York zijn super snel voorbij gegaan. Ik ben echter nog niet van plan de V.S. achter me te laten. Afgelopen semester heb ik me aangemeld voor verschillende Ph.D. programma’s in de VS. Een Ph.D. is de vervolgopleiding voor mensen die verder willen in academisch onderzoek: tijdens een Ph.D. volg je nog een aantal vakken, maar besteed je je tijd vooral aan het uitvoeren en publiceren van je eigen onderzoek. Aan goede scholen is de Ph.D. volledig betaald en leidt tot een positie als professor. Ikzelf doe veldwerk als onderzoeksmethode: ik volg dus een groep of mensen in hun dagelijkse leven, doe interviews en probeer zoveel mogelijk details te verzamelen om tot een diepere analyse van terugkerende patronen te komen. Afgelopen jaar heb ik onderzoek gedaan naar dumpster divers: dat zijn jongeren die uit protest tegen verspilling, voedsel uit de vuilnis van supermarkten eten. Ik kijk bijvoorbeeld naar hoe het kan dat dumpster divers, hoewel ze hun eten uit de vuilnis halen, nog steeds een erg ‘kieskeurige’ smaak hebben (ze eten bijvoorbeeld wel vegetarische, organische sushi, maar geen donuts). Terwijl hun ‘winkelmethode’ drastisch is veranderd, is hun smaak dus hetzelfde gebleven: iets wat sociologen meer inzicht kan geven in hoe mensen en hun identiteit veranderen over tijd.

Afgelopen wintervakantie was ik best zenuwachtig om terug te horen van mijn aanmeldingen. Vooral voor de topscholen (de scholen in de top van de ‘ranglijsten,’ met de naam, veel geld, beroemde professors en de beste studenten) waarvoor ik me aangemeld had, is de competitie nogal intimiderend. Studenten wereldwijd melden zich hiervoor aan, terwijl maar tussen de 2% en 7% wordt aangenomen. Bij het Sociologie Ph.D. programma van New York University bijvoorbeeld zijn er ongeveer 400 aanmeldingen per jaar voor maar 8 plaatsen.

Ik was dus erg blij en nogal overdonderd toen ik begin februari al een email kreeg van Princeton met het goede nieuws! Later volgden ook University of Chicago, University of Toronto, UCLA (in Los Angeles) en New York University. Ik ben dus in de vorstelijke positie om (op kosten van de universiteit) overal te gaan kijken en dan te kiezen. Luxeproblemen!

Kiezen wordt nog lastig (ik heb tot 15 april om te beslissen), maar ik vind het wel super leuk dat ik in verschillende steden een kijkje mag gaan nemen. Vorige week was ik in Chicago voor vier dagen en dit weekend ben ik voor vijf dagen naar Los Angeles gevlogen.

Chicago ligt ongeveer in het midden van de V.S., helemaal noordelijk, aan de rand van Lake Michigan: het staat bekend als de ‘windy’ city en heeft niet bepaald een tropisch klimaat. Toen mijn vliegtuig afdaalde was de hele stad wit, de haven was gedeeltelijk dichtgevroren en lag vol met grote brokken ijs en op vrijdag sneeuw stormde het ‘Chicago-style.’ De universiteitscampus lag op ongeveer een 40 min. met de bus buiten de stad en had nogal een hoog Harry Potter gehalte met gotische rijkversierde gebouwen, glas in lood ramen, schilderijen van 19e eeuwse academici en hier en daar een brandende open haard waar studenten in joggingbroeken en University of Chicago-sweaters op hun MacBooks aan het werken waren. Opvallend was ook dat op bijna elke hoek van de straat campus beveiliging stond en ‘s nachts werden studenten in busjes rondgereden: een van de redenen dat het Sociologie departement van Chicago zo bekend is historisch gezien, is dat de Universiteit binnen 15 minuten lopen in elke richting omringd is door de zwarte ‘ghetto’ (vroeger meer ‘ghetto’ dan nu).

Voor verschillende redenen sprak het sociologie programma in Chicago me niet zo aan: ik had een veel betere indruk van UCLA. Zodra ik in Los Angeles landde wuifde de palmbomen me al tegemoet. Vergeleken met de onder-het-vriespunt temperaturen van Chicago en New York, voelde Los Angeles aan als een tropisch vakantieoord: met 20 C was het relatief ‘koud’ voor de tijd van het jaar. Hoewel LA bekend staat als eindeloze highway-verschrikking (met name rond downtown staan er bijna altijd file’s, soms wel 6 banen breed), vond ik het ook een heel groene stad. Alles stond in volle bloei, dus voor mij leken de campus en de woonwijken van LA wel 1 grote botanische tuin. En dan heb ik het niet eens over de witte zandstranden gehad...

Ik vond de professors toegankelijk en behulpzaam. De gesprekken gingen goed en ik heb zelfs feedback gekregen op mijn paper (een professor stuurde later op de dag een hele lijst met suggesties over de email!). Een van de professor was Vlaams (ons gesprek was overigens in Engels, want naar eigen zeggen was zijn Nederlands nogal verslechterd over de jaren): hij was erg relaxed en wat minder intimiderend dan sommige andere professors die ik had gesproken. Tijdens een algemeen etentje in zijn huis liet hij me bijvoorbeeld trots zijn kippen, citroenboom en nieuwe barbecue zien.

De huidige studenten leken ook erg enthousiast. Sommige aankomende studenten waren nogal 'nerdy' en verlegen, zeker een aantal Aziatische Amerikanen: twee meisjes durfden me nauwelijks aan te kijken en konden nog geen gesprek gaande houden. De meesten werden na een biertje of twee wel heel wat spontaner.

Op zaterdag kwamen Yayoi en haar vriend over vanuit San Francisco met de auto, dus konden we overal makkelijk naartoe rijden en meer van de stad zien. Ik verbleef bij andere studenten in de Culver City wijk direct naast de Sony studio, en daarnaast ben ik naar Venice Beach, het Getty museum, het Griffith Observatory bij nacht, little Tokyo in Downtown LA en Manhattan Beach geweest. Zie de foto’s!

Ik houd jullie up-to-date: de komende drie weken ga ik nog naar Boston (voor een conferentie), Princeton in New Jersey en New York University (in Manhattan ;)).

Liefs en groetjes,
Sharon