Chengdu: al een week onderweg

Hoi iedereen,
bedankt voor alle lieve berichtjes, erg leuk om die allemaal te lezen. Inmiddels ben ik aanbeland in Chengdu, een stad met maar liefst 10 miljoen inwoners. Vanochtend kwamen we hier met de nachttrein aan om half 6 's ochtends aan. Je zou zeggen dat rond dat tijdstip de stad uitgestorven is, maar op het plein voor het station stonden wel honderden mensen: heel het station was afgeladen met Chinezen die zowat hun hele huishoudens meesleepten (een enorme boodschappentas op zowel hun rug als buik). Uniek, voor ons westerlingen dan.

Hoewel de Chinezen nergens last van leken te hebben, was half zes voor iederen toch best vroeg. Vooral na een nacht in de nachttrein, waarbij een slimmerik voor een mooie foto het raam had opgedaan, waarna deze de hele nacht niet meer dicht ging, dus veel kabaal en een extra airco. De tocht met de trein was trouwens prachtig: we reden door een soort Chinees alpenlandschap, waarin keuterboertjes bezig waren hun land te bewerken en een vlechtende rivier ons door het landschap volgde. Overigens zitten we nu in het gebied dat een maand geleden door de aardbeving getroffen is, maar eigenlijk heb ik daar nog niets van gezien (waarschijnlijk omdat we in de stad zitten, met moderne gebouwen die wel bestand zijn tegen bevingen).

Maar omdat we zo vroeg aan waren gekomen met de trein, konden we ook heel vroeg al naar het 'giant panda breeding center'. Panda's zijn alleen 's ochtends actief, omdat het dan nog relatief 'koel' is (30 graden zeg maar) en ze dan te eten krijgen. Ik heb dus allerlei 'actiefoto's' kunnen schieten van grote panda's en rode panda's (die een beetje op wasberen leken).

Nadat we een paar uur bamboe-etende panda's hadden bekeken, was iedereen zelf ook vrij hongerig geworden. 's Middags gingen we in een backpackers-jeugdherberg zelf lokaal traditioneel voedsel bereiden: wel vijf verschillende gerechten. Het was niet zo moeilijk, maar ik raakte af en toe vrij gestrest omdat ze sneller praatte dan ik kon hakken en scheppen (half spoon suiker, peper, hele spoon soja, of toch andersom?). Mijn eerste sausje, had dan ook een beetje vreemde kleur (toch iets fout gedaan?). Maar de rest ging wel goed en alles was gewoon lekker. In de jeugdherberg was het heel gezellig, vooral toen het ging stortregenen buiten (overigens onze eerste bui hier, dus dat regenseizoen valt tot nu toe nog wel mee, maar dat roep ik maar niet te hard).

De reisleider is trouwens heel aardig. Zijn motto is 'at your service, any time, any place' en hij geeft normaal engels op een basisschool, maar in de zomervakantie begeleidt hij groepen voor shoestring (wij zijn overigens zijn tweede groep :p). Ik dacht dat hij in de twintig was, maar hij blijkt 38 jaar te zijn (?!), moeilijk in te schatten bij Chinezen (ze krijgen ook geen grijs haar).

We hebben zojuist broodjes ingeslagen bij de chinese warme bakker, we werden door drie man bediend en broodjes voor twee man voor twee dagen kostte anderhalve euro (?). Ook heb ik een blauw chique jurkje gekocht voor mezelf :). Dadelijk gaan we heerlijk uit eten in een Westers restaurant (Kentucky Fried Chicken, hier ook wel bekend als Kentucky Fired Chicken, dat hebben we al op verschillende plaatsen op de kaart zien staan): het Engels van Chinezen is vrij dramatisch, mijn Chinees trouwens ook. Ik heb heel veel zin in frietjes, die ze daar vast zullen hebben, maar ook hunkeren we naar boterhammen met pindakaas, aardappeltjes en boerenkool met worst. Gelukkig hebben we nog genoeg drop en stroopwafels voorlopig. Iedereen was de eerste dagen trouwens jaloers op mijn krentenbol en eierkoek (was een goed idee om die mee te nemen).

Maar nu ga ik weer stoppen. Morgen reizen we met de nachttrein door naar Lijiang. Groetjes aan iedereen thuis! Pap, mam en Jamie veel plezier in Italie (neem een souvenier voor me mee :p).

Liefs,
Sharon