Lijiang

Hoi iedereen,
naarmate we meer zuidelijk komen en de grote steden achter ons laten, worden de internetvoorzieningen beter en het eten (in het hotel althans) meer Westers, al kan dat natuurlijk ook toeval zijn. In de jeugdherberg waar ik nu zit kun je echter gratis gebruik maken van internet op wel 5 computers en daarnaast is het eten hier heerlijk. Gisteren heb ik spaghetti en friet op (ik had ongelofelijk zin in beiden :p, vandaar) en vannavond hadden we zelfs een barbeque! (al moet je je daar niet te veel van voorstellen: het is en blijft chinees). Het ontbijt daarentegen was wel ongelofelijk europees. Moesten we ons eerder nog behelpen met cakejes en koekjes (waarbij het dan altijd nog maar de vraag was of ze lekker waren, want ik heb nog geen koekje op dat smaakte zoals het er uit zag), vanochtend heb ik yoghert met musli en fruit, geroosterde boterham met jam, pannekoekjes en gebakken (zoet?) ei gegeten. Luxe! We zitten in een soort Tibetaanse jeugdherberg, waarbij je vanuit je kamertje spectaculair uitzicht hebt over de oude stad.

Het was echter nog een hele reis om hier uiteindelijk te komen. In Chendu zijn we 's avonds op de nachttrein gestapt voor een reis van 14 uur. Gelukkig kan ik heerlijk slapen in de trein (volgens mij komt het door het regelmatige 'kedeng kedeng'). Bovendien is het altijd heel gezellig in de trein. Je kan eten in de trein krijgen, maar dat is niet te eten, dus neemt iedereen zijn eigen maaltje mee (van alles: van sandwiches tot een bakje instant noodles tot flessen wijn). Erg lekker om van alles wat te proeven en alles met elkaar te delen. Om 9 uur 's ochtends kwamen we aan en stapten we meteen in de bus naar Lijiang. We hadden geluk dat we uberhaubt met de bus konden, want de weg was pas weer enkele dagen open. Door hevige regenval van een week of 3 geleden was veel zand namelijk van van de bergwand afgegleden op de weg, zodat de weg bedekt was met een dikke laag zand, stenen en rotsen. Gelukkig was dit inmiddels van de weg af gehaald, al was de route af en toe nog behoorlijk ruig (er waren veel diepe gaten in de weg, af en toe leek het net of we op safari waren). Het uitzicht maakte echter veel goed, echt prachtig. We reden langs groene bergen, gele rivieren en traditionele boerderijtjes. De enkele mensen die we langs de weg zagen keken ons ook nogal bevreemd aan toen we langskwamen (soms leken we net een bus vol beroemde filmsterren). Waarschijnlijk hadden ze nog nooit westerlingen gezien (of in ieder geval niet een bus vol).

Inmiddels ben ik aangekomen in Lijiang, waar enkele rustige dagen met een stuk minder reizen aanbreken. In zowel Lijiang, Dali en Kunming blijven we twee of drie nachten (en deze plaatsen liggen maar enkele uren rijden van elkaar af). Vandaag hebben we met een groepje van 8 man mountainbikes gehuurd in het hotel en zijn we naar de Black Dragon Pool gegaan, dat maar 10 minuten fietsen van het hotel lag. Althans, als je goed fietst dan: na een brug zou je rechts moeten en dan langs een standbeeld van Mao Tse Dung rijden. Omdat we de brug echter over het hoofd hadden gezien, hebben we een half uur tevergeefs gezocht naar een niet bestaand standbeeld :p. Het uurtje fietsen was echter zeker de moeite waard: je ziet ongelofelijk veel van de stad. China is trouwens ongelofelijk fietsvriendelijk: een strook net zo breed als een autostrook is voor fietsers gereserveerd en op elk kruispunt staat wel een verkeersregelaar (op sommigen zelfs 3?!). Het park (black dragon pool) was erg mooi, grote vijvers, tempels en een mooi uitkijkpunt over de stad. Dat Lijiang op ongeveer 2000 meter hoogte ligt, voel je echter wel als je 150 meter omhoog moet klimmen naar een uitzichtpunt (na 50 meter waren we al buiten adem). Na een lunch bij de jeugdherberg (zoete broodjes, koekjes, banaan en chips :p) ben ik met Henk (vader van Birgit) en Erwin (jongen van mijn leeftijd) opnieuw de stad ingegaan op de fiets. Vooral in de smalle straatjes zie je prachtigste dingen en proef je het echte China. Mensen in lokale klederdracht met grote manden met groente op hun rug, een oud vrouwtje dat levende kippen verkocht, een grote drukke groenten-markt, kleine kinderen die voorzichtig terugzwaaien of je begroeten met 'hello!' (de jongste kinderen praten hier het beste engels). Al deze prachtige mensen krijg je meestal niet of de foto, maar als je ouders vraagt of je hun kind op de foto mag zetten, mag het altijd, omdat ze heel trots op hun (enige) kind zijn. Je ziet sporadisch bedelaars op straat, maar zij kiezen hier zelf voor, omdat iedereen die geen werk heeft of niet kan werken een uitkering of werk van de overheid krijgt. De mensen zijn hier dus wel arm, maar in principe heeft iedereen wel geld voor eten en een dak boven zijn hoofd en zij zijn daar ook tevreden mee.

Morgen gaan we naar de Jade Dragon Snow Mountain, een berg van 5500 meter hoog. Daar brengt de hoogste kabelbaan ter wereld je naar een hoogte van 4500 m. Als het goed is ligt er sneeuw op die hoogte, dus komen mijn jas en dikke vest eindeijk eens te pas. Omdat het zo hoog is moet je veel water drinken om te voorkomen dat je last krijgt van hoogteziekte. Het uitzicht schijnt spectaculair te zijn, dus ik heb er erg veel zin in.

Groetjes aan iedereen in Dongen! Pap, mam en Jamie veel plezier nog in kamp Holland in Ceriale :) (de spaghetti hier smaakt toch niet zoals in Italie).

Liefs,
Sharon